Πώς είναι να ζεις σε μία γκρίζα και σιωπηλή πολιτεία;
Πώς γίνεται οι μόνες παιδικές φωνές που ακούγονται
να βγαίνουν μέσα από την οθόνη της τηλεόρασης;
Μουντά χρώματα, κουρασμένα βήματα.
Πού πήγαν τα Χριστούγεννα;
Ποιος θα τα φέρει πίσω;
Πώς γίνεται οι μόνες παιδικές φωνές που ακούγονται
να βγαίνουν μέσα από την οθόνη της τηλεόρασης;
Μουντά χρώματα, κουρασμένα βήματα.
Πού πήγαν τα Χριστούγεννα;
Ποιος θα τα φέρει πίσω;
Πρόκειται για μια χριστουγεννιάτικη ιστορία
πιο αληθινή από ποτέ!
Υπάρχουν άραγε ακόμη τα Χριστούγεννα;
Ή ζούμε ένα κακέχτυπο τους που καμία ουσία
δεν έχει. Τώρα που πέρασε και αυτή η γιορτή
ας σκεφτούμε πως ενεργήσαμε και τι διδάξαμε
στα παιδιά μας!
Η ιστορία της Ευρυδίκης Αμανατίδου
παρουσιάζει μια πολιτεία που δεν
γιορτάζουν πια τα Χριστούγεννα με έθιμα
και παραδόσεις. Όλοι ασχολούνται με το
θέμα της επιβίωσης τους στο βαρύ χειμώνα
και κανείς δεν εξηγεί στα παιδιά
τη σημασία της γιορτής.
Κι όμως η ανατροπή θα έρθει από τα ίδια τα παιδιά.
Η γιαγιά του Μανόλη και της Σοφίας
τους άνοιξε το βιβλίο των χριστουγεννιάτικων
εθίμων. Ένα βιβλίο γεμάτο από κάλαντα,
χριστόψωμο, στολισμένα καραβάκια και καλικάντζαρους.
Σε λίγο 2 αγόρια και 3 κορίτσια,
αποφασίζουν να γίνουν οι ”τρομοκράτες” των
Χριστουγέννων… αποφασίζουν να πουν τα κάλαντα
και να μεταδώσουν το μήνυμα της χαράς και
της αγάπης σε όλους τους κατοίκους της πολιτείας.
Κι εκεί που νόμιζες ότι οι φωνές των παιδιών
θα φέρουν την ειρήνη και τη γαλήνη..
ακούς φωνές ντροπιαστικές…
‘‘Να φύγουν. Με κλωτσιές να φύγουν!”.
Και τα Χριστούγεννα δεν ήρθαν σε αυτή
τη πολιτεία. Στη δική σας ήρθαν;
Oι φωνές των ανθρώπων “Να φύγουν, να φύγουν,
με κλωτσιές να φύγουν” απευθύνονταν στους δυνάστες τους, αυτούς που στην ουσία έδιωξαν τα Χριστούγεννα και έφεραν την Πολιτεία σε αυτή την κατάσταση.Tο πνεύμα των χριστουγέννων δεν κατέλαβε και τους δυνάστες της πόλης αλλά και αυτούς που ήθελαν να τους διώξουν καθώς η πράξη αλτρουισμού θα ήταν όχι ο διωγμός αλλά η μετάνοια..
Oι φωνές των ανθρώπων “Να φύγουν, να φύγουν,
με κλωτσιές να φύγουν” απευθύνονταν στους δυνάστες τους, αυτούς που στην ουσία έδιωξαν τα Χριστούγεννα και έφεραν την Πολιτεία σε αυτή την κατάσταση.Tο πνεύμα των χριστουγέννων δεν κατέλαβε και τους δυνάστες της πόλης αλλά και αυτούς που ήθελαν να τους διώξουν καθώς η πράξη αλτρουισμού θα ήταν όχι ο διωγμός αλλά η μετάνοια..
Tην παραμονή Χριστουγέννων του 2012, η Ιωάννα Χάβιαρη
διαβάζει στην εκπομπή της «Ραδιομυθιστόρημα» του ελληνικού
ραδιοφωνικού σταθμού 2mm (Σίδνεϋ, Αυστραλία)
το παραμύθι της Ευρυδίκης Αμανατίδου, «Η πολιτεία που δεν είχε Χριστούγεννα».
Συγκλονιστική ιστορία από την Ευρυδίκη Αμανατίδου
διαβάστε την οπωσδήποτε!
Αν θέλετε μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν
στην παρακάτω διεύθυνση http://issuu.com/saita.publications/docs/h_politeia_pou_den_eixe_xristougenna/11.
Πετάει ελεύθερο από τις εκδόσεις Σαΐτα!
Την εικονογράφηση έχει κάνει
η Μαίρη Λαμπαδαρίου, με τεχνική κολαζ
που πάντα με εντυπωσιάζει.
Την εικονογράφηση έχει κάνει
η Μαίρη Λαμπαδαρίου, με τεχνική κολαζ
που πάντα με εντυπωσιάζει.
Την πρώτη φορά που διάβασα την ιστορία
με ξάφνιασε. Πόσο αλήθεια είναι!
Τι κρίμα που είναι να στολίζουμε δέντρο από συνήθεια..
να λέμε τα κάλαντα για να μαζέψουμε χρήματα
για παιχνίδια, να κάνουμε γιορτές για επίδειξη.
Αχ! εμείς οι μεγάλοι… έχουμε χάσει το μπούσουλα…
Μια ιστορία με λυπημένο τέλος.. Μια ιστορία αφύπνισης,
με αφορμή τα χριστούγεννα.
Καλή ανάγνωση!
