Οι περισσότεροι νομίζουν ότι τα συναισθήματα μας
προκαλούνται από άλλους.
Για παράδειγμα λέμε αυτός με θύμωσε
ή αυτή με έκανε χαρούμενο.
Είναι έτσι όμως;
Η αλήθεια είναι πως ο κάθενας από εμάς
είναι υπεύθυνος για τα συναισθήματα του,
τα οποία σίγουρα επηρεάζονται,
αλλά δεν καθορίζονται από τους άλλους.
Επίσης, εμείς οι ίδιοι οφείλουμε

στον εαυτό μας να φτιάχνουμε τη διάθεση μας,
και να μη περιμένουμε από άλλους να το κάνουν για μας.
Οπότε, πρέπει από μικρή ηλικία
να μάθουμε να τα ξεχωρίζουμε και τα ελέγχουμε.
Καθώς η μη έκφραση συναισθημάτων και το αντίθετο
η υπερβολική έκφραση αρνητικών συναισθημάτων
μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα.
Τα συναισθήματα, λοιπόν, είναι στο χέρι μας!
Σας προτείνω μια δραστηριότητα που μπορείτε
να κάνετε με τα παιδιά σας.
Ζωγραφίστε στα δακτυλάκια τους μικρά προσωπάκια
που συμβολίζουν συναισθήματα.
Επίσης, όταν το παιδί σας νοιώθει λυπημένο ή φοβισμένο
για κάποιο λόγο, ζωγραφίστε του χαμογελάκια
στα δακτυλάκια, με ένα στυλό που βγαίνει
εύκολα  με το πλύσιμο.
Ουσιαστικά η δραστηριότητα αυτή είναι συμβολική. Προσπαθούμε να βοηθήσουμε το παιδί
να ταυτοποιήσει αυτό που νοιώθει δείχνοντας
το αντίστοιχο προσωπάκι. Επίσης, όταν νοιώθει
φοβισμένο ή λυπημένο, τα χαμογελάκια
του δίνουν θάρρος και του υπενθυμίζουν
ότι είναι στο χέρι του να είναι χαρούμενο.
Θυμηθείτε τα χαμογελάκια επιβράβευσης στο νηπιαγωγείο πόσο ενθαρρυντικά είναι για ένα παιδί.
Εγώ ζωγράφισα στο χέρι μου τα πιο συνηθισμένα:
χαρά, λύπη, φόβος, έκπληξη και θυμός!
Βοηθήστε το παιδί να μιλήσει για αυτά.
Να τα περιγράψει και όταν τα νοιώθει,
να μπορεί να σας τα εκμυστηρεύεται.
Ελπίζω να σας βοηθήσει..
Αν σας άρεσε, μοιραστείτε το!
 
 


4 Comments

  1. Γειά σου Marron! Ουσιαστικά η δραστηριότητα αυτή είναι συμβολική. Προσπαθούμε να βοηθήσουμε το παιδί να ταυτοποιήσει αυτό που νοιώθει δείχνοντας το αντίστοιχο προσωπάκι. Επίσης, όταν νοιώθει φοβισμένο ή λυπημένο, τα χαμογελάκια του δίνουν θάρρος και του υπενθυμίζουν ότι είναι στο χέρι του να είναι χαρούμενο. Θυμίσου τα χαμογελάκια επιβράβευσης στο νηπιαγωγείο πόσο ενθαρρυντικά είναι για ένα παιδί. Κατά τη γνώμη μου, ποτέ δεν λέμε σε ένα παιδί ''πως δεν έγινε και τίποτα'' γιατί είναι σαν να ακυρώνουμε το πως νοιώθει. Αντιθέτως, ζητάμε να βρει μόνο του τη λύση για να νοιώσει καλύτερα, και σε αυτό το στηρίζουμε εμείς. Αναλόγως βέβαια την ηλικία του!

  2. Και εμένα αυτή ακριβώς είναι η άποψή μου. Μόνο που δεν καταλαβαίνω πώς θα λειτουργήσει σε αυτή την περίπτωση. Το παιδί θα δείχνει το δαχτυλάκι του όταν θα νιώθει κάτι, και εμείς θα του εξηγούμε πως δεν έγινε και τίποτα, κι έτσι θα το βοηθάμε να αντιστρέψει τα συναισθήματα;

Γράψτε απάντηση στο Παραμυθητής Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *