Χρυσάνθεμα στο χιόνι

Ποιός είναι αλήθεια ο Αη Βασίλης
και γιατί δεν επιτρέπεται
να τον δούμε;
Μήπως δεν υπάρχει και όλα
αυτά είναι ένα τεράστιο ψέμα;
Ο Εμμανουήλ, παραμονή Πρωτοχρονιάς
μαθαίνει ότι κάθε χρόνο
το δώρο του 
μπαίνει κάτω από το
δέντρο από τους γονείς τους!
Σαστισμένος και στενοχωρημένος
προσπαθεί να συνειδητοποιήσει
την θλιβερή ανακάλυψη του.

Όμως θα συναντήσει ένα ταλαιπωρημένο γεράκο

αδύνατο με μακριά γεννιάδα και φτωχικά ντυμένο.
Από αυτόν θα μάθει την αληθινή ιστορία
του Άγιου Βασίλη.. την ιστορία του Μεγάλου Βασιλείου.
 Στο τέλος ο Εμμανουήλ θα μάθει πως κι εκείνος
μπορεί να κερδίσει τα ”Χρυσάνθεμα στο χιόνι”.
Αφορμή για να μάθουν τα παιδιά
και οι μεγάλοι τι σημαίνει ο ”Άη Βασίλης”!

Διαφορετική ιστορία, που βαδίζει
στη πραγματικότητα, με πολλούς
συμβολισμούς. Ειδικά φέτος που τα δώρα
λιγόστεψαν υπάρχει εύφορο έδαφος
για να συλλογιστούμε
τι πραγματικά χρειαζόμαστε
για να είμαστε χαρούμενοι!

Μια ιστορία γραμμένη από τον Βασίλη Κουτσιαρή,
το οποίο είναι και το δεύτερο του βιβλίο μετά το
”Η κραυγή των λύκων”. Διαβάστε ακόμη και για το
τελευταίο του βιβλίο ”Ένας απρόσμενος φίλος”.
Ανεπιτήδευτη γραφή, ό,τι χρειάζεται για να περιγράψεις
τα συναισθήματα και τις ενέργειες ενός παιδιού.
Το βιβλίο εικονογράφησε ο Χρήστος Δήμος,
του οποίου τις ζωγραφιές ίσως γνωρίζετε
από το βιβλίο της γλώσσας γ’ δημοτικού
”Τα απίθανα μολύβια”.
Παρά την έκταση του κειμένου,
όλες οι σελίδες έχουν εικονογράφηση, η οποία
είναι ασπρόμαυρη και έγχρωμη εναλλάξ.
Η ιστορία απευθύνεται σε παιδιά από 5 ετών,
και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα.

Υπάρχει ένα γερμανικός θρύλος
που αναφέρεται στα λευκά χρυσάνθεμα.
Μια κρύα και χιονισμένη παραμονή Χριστουγέννων
 στο Μέλανα Δρυμό, το μεγάλο γερμανικό δάσος
μια οικογένεια χωρικών καθισμένη στο τραπέζι
έπαιρνε το φτωχικό φαγητό της,
όταν ξαφνικά ακούστηκε κάτι σαν θρήνος.
Στην αρχή νόμισαν πως ήταν ο άνεμος.
Αλλά μόλις άκουσαν τον ίδιο ήχο να επαναλαμβάνεται άνοιξαν την πόρτα και βρήκαν ένα ζητιάνο.
Έβαλαν μέσα τον φτωχό άνθρωπο που ήταν μελανιασμένος από το κρύο, τον τύλιξαν με κουβέρτες
και μοιράστηκαν μαζί του το φαγητό τους.

Σε μια στιγμή οι κουβέρτες έπεσαν αποκαλύπτοντας

έναν άνθρωπο ντυμένο με λευκά λαμπερά ρούχα
με ένα φωτοστέφανο γύρω από το κεφάλι του. Φανερώνοντας τον εαυτό του ο Μικρός Χριστός έφυγε.
Το επόμενο πρωινό, μπροστά στην εξώπορτα στο σημείο
που τον είχαν πρωτοδεί βρίσκονταν δύο λευκά χρυσάνθεμα. Στις μέρες μας, πολλοί Γερμανοί φέρνουν λευκά χρυσάνθεμα στα σπίτια τους την παραμονή των Χριστουγέννων, πιστεύοντας ότι με αυτή την πράξη παρέχουν
άσυλο στον Μικρό Χριστό.
(πηγή:http://www.valentine.gr/christmas5_gr.php).
Μπορεί να πέρασαν οι γιορτές των Χριστουγέννων
όμως η ουσία τους θα πρέπει να κρατηθεί
ζωντανή.. ειδάλλως θα ήταν απλά ημέρες
με ένα στολισμένο δέντρο στο σαλόνι μας!
 
Καλή ανάγνωση!

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *