Έξυπνος τρόπος για να κόβεις την μάθηση σε δόσεις.
Σαν χάπι, έξυπνα τεμαχισμένο, κατέβαινε καλύτερα τελικά.
photo via |
Έτσι όταν πλησίαζαν οι μέρες εκείνες, και χωρίς Jumbo να μετράει αντίστροφα, κάτι πάθαινα. Ευτυχώς που δεν ταυτιζόταν η γιορτή απαραίτητα και με πανσέληνο γιατί θα έσκιαζα τους γονείς μου. Την νύχτα της Πρωτοχρονιάς και αφού είχαν γίνει όλες οι απαραίτητες τελετουργίες για την όσο το δυνατόν απρόσκοπτη επικοινωνία με τον σεβάσμιο
Άη- Βασίλη, είτε δια μέσω ταχυδρομείου είτε δια μέσω προσευχής, κατέστρωνα σχέδια για να του την φέρω και να τον πιάσω στα πράσα. Το είχα βάλει μάλιστα και σκοπό.
Θα ήμουνα το πρώτο, βιονικό παιδί που θα τσάκωνε τον γεράκο την ώρα που θα μπούκαρε στο σπίτι μου.
photo via |
Τι τον κοιμισμένο έκανα, τι είχα συνέχεια τα αυτιά μου τεντωμένα και πεταγόμουν πάνω με τον παραμικρό θόρυβο, τι πήγαινα ανά τέταρτο τάχα μου τάχα μου τουαλέτα , τίποτα.. Πουθενά κάτι χοντρό και κόκκινο. Ποτέ δεν κατόρθωσα να τον δω και πάντα όταν ξυπνούσα το πρωί υπήρχαν δώρα κάτω από το δέντρο. Τσάμπα τόσο κατούρημα τελικά. Άσε που όλη την επόμενη μέρα κουτουλούσα από την νύστα.
Μαγική υπόθεση εκείνα τα χρόνια ο Αι Βασίλης. Ακόμα και τώρα που μεγάλωσα λίγη από την μαγεία του παραμένει μέσα μου και μου θυμίζει εκείνη την εποχή. Δεν περιμένω βέβαια να τον πετύχω στο σαλόνι μου, καθότι κάτι τέτοιο θα απέβαινε μοιραίο για την ευαίσθητη καρδιά μου. Η σκέψη και μόνο να πετύχω ένα ευτραφή ασπρομάλλη γέρο με κόκκινες πιτζαμούλες και γουνάκι αραγμένο αξημέρωτα στο σαλόνι μου να βρέχει πτι-μπερ στο γάλα, μου κόβει τα ύπατα, εκτός βέβαια και αν έχω ντοπαριστεί με τα απαραίτητα υπογλώσσια.
photo via |
Μου αρκεί και με ελκύει όμως να προετοιμάζω την είσοδό του, κάθε Πρωτοχρονιά, για τα παιδιά μου. Και μάλιστα με τρόπο χολιγουντιανό. Με την βοήθεια ολάκερης της παρέας. Τέσσερεις οικογένειες, όλοι με παιδιά, και όλοι μας κάτι παραπάνω από παιδιά.
photo via |
Το σκηνικό, για φέτος, πάει κάπως έτσι. Την ώρα που χιόνι πέφτει από την οροφή, ένας τάρανδος μπαίνει στην αυλή και σέρνει το έλκηθρο με τα δώρα. Από πίσω ακολουθεί ο ΆηΒασίλης και βροντοφωνάζει «χο-χο-χο». Τα πιτσιρίκια ψαρώνουν και κολλάνε την μούρη τους στα παράθυρα. Εμείς οι μεγάλοι, δείχνουμε απορημένοι. Εγώ προσωπικά και λίγο ενοχλημένος γιατί δεν έχω τελειώσει με την βασιλόπιττα.
photo via |
Το έλκηθρο αράζει έξω απ το σπίτι και ο Άγιος μπαίνει μέσα με την τεράστια σακούλα του φορτωμένη στο ώμο. Τα παιδιά κόκκαλο. Εγώ ακόμα ενοχλημένος, γεμάτος ψίχουλα. Οι υπόλοιποι με το βλέμμα της απορίας , αλλά ευτυχισμένοι, στα μάτια τους. Και αφού μοιρασθούν τα δώρα, και χουζουρέψουμε για λίγο βαρυστομαχιασμένοι στον καναπέ, πάμε ικανοποιημένοι σπίτια μας, πιστεύοντας στο αύριο, περισσότερο από ότι στο χτες.
Έτσι το πρόβλημα παρέμεινε άλυτο. Ευτυχώς το jumbo απέβη χρησιμότατο. Χαλάλι η τόση διαφήμιση. Στέκα με κέρατα. Κοντά αλλά δεν βαριέσαι. Σάμπως το μπόξερ είναι ψηλό;Κάτι θα θυμίζει από τάρανδο. Χιόνι προμηθευτήκαμε από μία αποθήκη και για Αη Βασίλη θα μπει ο γιος της οικογένειας που θα μας φιλοξενήσει. Στην καινούργια version του βέβαια. Αυτή της οικονομικής κρίσης που τον επιβάλει αδυνατισμένο αλλά με το ίδιο παλιό καλοσυνάτο χαμόγελο. Δώρα υπάρχουν για όλους. Ο άλλος γιος θα ανέβει στην οροφή να πετάει το χιόνι. Όσο για έλκηθρο, ένα αυτοσχέδιο καφάσι με ρόδες και ύφασμα θα κάνει τέλεια την δουλειά μας. Όλα αυτά βέβαια, με την σύμφωνα γνώμη, θέλω να πιστεύω, του σκύλου, ο οποίος έτσι και τα βγάλει πέρα θα είναι άξιος βράβευσης.
photo via |
photo via |
Μια μέρα , λοιπόν, αφού ο μεσαίος εξάντλησε κάθε δυνατότητα για να τον ενημερώσει ότι Αι Βασίλης δεν υπάρχει ήρθε απορημένος στην αγκαλιά μου.
«Μην τον πιστεύεις. Αυτός είναι ικανός να σου πει
ότι δεν είμαι και μάγος».
photo via |
«Ε, όχι βέβαια» ανταπάντησε το μικρό μου αγγελούδι, φανερά ενοχλημένο, αράζοντας στην αγκαλιά μου.Ο μεσαίος χασκογέλασε αλλά κρατήθηκε στο ύψος του κλείνοντάς μου το μάτι.Η θητεία μου, ως συμφοιτητής του Χάρι Πότερ,
πήρε παράταση και για το 2013.
Τι πιο καλύτερο δώρο για μια παραμυθένια πρωτοχρονιά! ……….
που αρνείται να μείνει «μεταξεταστέος» στην ζωή των παιδιών του.