Βιβλιοθήκη:Εκείνα τα Χριστούγεννα ήρθαν τα κάτω πάνω!

Παραμυθητής
”Κάτω από τη γη, εκεί που οι ρίζες
των δέντρων δε φτάνουν,
εκεί που το φως του ήλιου δε φωτίζει,
εκεί που δεν ακούγονται τα τζιτζίκια
όταν τζιτζικίζουν, τα κοκόρια όταν κοκορίζουν,
τα σκυλιά όταν γαβγίζουν, τα παπιά
όταν παπίζουν και τα μωρά όταν
κλαίνε, ζούσε ένα μικρό αγόρι…”
Ο Νέιθαν είναι ένα αγόρι
διαφορετικό από τα άλλα!
Του αρέσει το διάβασμα,
θέλει να μαθαίνει καινούργια πράγματα,
του αρέσει να είναι καθαρός,
δεν βρίζει, δε σπρώχνει και δεν κάνει σκανταλιές!
Του αρέσουν τα τραγούδια και η ζωγραφική.
Ωστόσο, βιώνει τη περιθωριοποίηση
απο τους συμμαθητές του.
Επειδή είναι διαφορετικός.
Βλέπετε ο Νέιθαν είναι ένα καλό καλικαντζαράκι!
Δεν μοιάζει με τα άλλα καλικαντζαράκια.
Αυτά που ανεβαίνουν στη γη κάθε Χριστούγεννα
και πειράζουν τους ανθρώπους.
Αλήθεια ξέρετε γιατί οι καλικάντζαροι,
κάνουν σκανταλιές;
Ξέρετε την ιστορία για το μεγάλο
δέντρο της ζωής που στηρίζει τη Γη.
Ο παππούς του Νέιθαν λέει ότι τα παλιά χρόνια
οι άνθρωποι εκμεταλλεύτηκαν τους καλικάντζαρους
και τους έκλεψαν τις πολύτιμες πέτρες
που για αυτούς ήταν ιερές καθώς έδιωχναν
τα κακά πνεύματα, για να τα βάλουν σε κοσμήματα!
Οι μέρες για τα Χριστούγεννα πλησιάζουν
και δυστυχώς ο Νέιθαν δεν θα καταφέρει
να μείνει κάτω από τη γη.
”Κανέναν δε φοβόμαστε
Στη γη θα ταξιδέψουμε
Τη νύφη θα χορέψουμε
Και τον γαμπρό θα δέσουμε”.
Ενώ βρίσκονται σε ένα σπίτι
και όλοι εκτός το Νέιθαν κάνουν σκανταλιές,
θα τους πάρουν χαμπάρι και ένας τραυματισμός
θα τον αφήσει πίσω μια ολόκληρη χρονιά. 
Ο Νέιθαν θα γνωρίσει την Έλλη,
θα μάθει πολλά καινούργια πράγματα,
θα τον πάρει μαζί του στο σχολείο,
θα δει για πρώτη φορά τη θάλασσα
και θα θαυμάσει τις φάσεις του φεγγαριού.
Ο Νέιθαν τότε θα καταλάβει ότι δεν είναι
όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, υπάρχουν καλοί και κακοί.
Όπως δεν είναι όλα τα καλικαντζαράκια
ίδια, υπάρχουν καλά και κακά.
Και όταν έρθει η στιγμή να επιστρέψει
κάτω από τη γη, τότε πρέπει να μεταφέρει
αυτό το μήνυμα και στους άλλους.
Άραγε θα τους πείσει;
Από το βιβλίο σας διάλεξα ένα απόσπασμα:
”Παππού, κουράζομαι στις ανηφόρες. Και με το πατίνι
μου όταν τρέχω, προτιμώ τις κατηφόρες”.
”Αγόρι μου, στη ζωή ένας δρόμος υπάρχει.
Ο ανήφορος. Κανείς άλλος.
Ούτε στρωτός ούτε ούτε κατηφόρα.”
Τα καλικαντζαράκια της συγγραφέως
Μαρίας Παπαγιάννη έχουν πολλά
ανθρώπινα χαρακτηριστικά. 
Υπάρχουν διάφοροι χαρακτήρες,
ο σοφός παππούς, η στοργική μαμά,
τα πειραχτήρια συμμαθητές,
αυτός που το παίζει αρχηγός-νταής,
γιατί έχει μόνο μυϊκή δύναμη.
Και κάπου εκεί αυτό,  που δεν αφήνει
τα ιδανικά του και τα πιστεύω του,
και δεν ακολουθεί τη μάζα,
είναι αυτός που είναι πιο κοντά στην αλήθεια.
Εκτός την διαφορετικότητα και η ανάδειξη της φιλίας,
είναι από τα σημεία που ξεχωρίζουν στην ιστορία.
Αυτή την ιστορία την απόλαυσα επειδή πιστεύω
πολύ στην αξία της διαφορετικότητας.
Η ισοπεδοποίηση και η τάση ”να ακολουθούμε”
έτσι απλά γιατί ”αυτό γινόταν πάντα”
μας εμποδίζει να βελτιωθούμε,
να γίνουμε καλύτεροι.
Οφείλουμε να ψάχνουμε
και να μαθαίνουμε όλες τις πτυχές
της αλήθειας και της πραγματικότητας.
Μια ιστορία που δεν διαβάζεται
μόνο τα Χριστούγεννα!
Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά από 4 ετών
και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Υπάρχει μια πολύ καλή ισορροπία
ανάμεσα στο κείμενο και την εικονογράφηση,
έτσι πολύ μικρά παιδιά δεν θα βαρεθούν την ιστορία.
Επίσης, σε μερικά σημεία του κειμένου
υπάρχουν στιχάκια που παραπέμπουν
σε καλικαντζαρο-σκανταλιές!
Η εικονογράφηση είναι του Πέτρου Χριστούλια.
Νομίζω ότι στα θετικά της εικονογράφησης
του είναι ότι τα καλικαντζαράκια
δεν έχουν την τυπική μορφή τους,
αντιθέτως είναι πολύ συμπαθητικά!
Καλή ανάγνωση!

Related Posts

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *