Δεν μιλάω για εκδίκηση ή τιμωρία, αλλά για τη στιγμή εκείνη που καταλαβαίνεις ότι η προσπάθεια σου να υπομένεις μια κατάσταση, που δεν σου άρεσει, πρέπει να λάβει τέλος.
”Το γαϊδουράκι που γκάριζε” είναι ένα πολύ συμπαθές και καθόλου τεμπέλικο, κατά τη δική μου άποψη γαϊδουράκι. Μου θύμισε πόσο άδικο είναι για κάποιον να υποχρεώνεται να εργαστεί σε ένα σκληρό περιβάλλον όπου δεν υπάρχει κανένα περιθώριο επικοινωνίας και έκφρασης των επιθυμιών του.
Σε εποχές, όπως αυτές που ζούμε τώρα, οι οποίες έχουν καθοριστεί από την οικονομική ύφεση αναγκαζόμαστε να εργαστούμε υπό αντίξοες συνθήκες και να ανταμειφθούμε πενιχρά για τον κόπο μας.
Αν ήμουν μαμά θα διάβαζα αυτό το βιβλίο στα παιδιά μου γιατί θα ήθελα να τα διδάξω, να κυνηγούν τα όνειρα τους και να μην σκύβουν το κεφάλι σε κάθε μορφή καταπίεσης.
Το βιβλίο ”Το γαϊδουράκι που γκάριζε” ανήκει στη σειρά Παραμύθια Ντορεμύθια. Με κέφι, φοβερές στιχομυθίες και αναπάντεχες καταστάσεις, χτίζεται το σκηνικό της κάθε ιστορίας.
Την εικονογράφηση σε αυτή την ιστορία έχει κάνει η Λίζα Ηλιού. Κυκλοφορεί σε αναθεωρημένη έκδοση με αυτοκόλλητα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.