Είναι κάποιες φορές που ένα παιδικό βιβλίο
κρύβει ευχάριστες εκπλήξεις.
Εκτός από το να χαρίσει μια όμορφη ιστορία σε ένα παιδί

μπορεί να έχει παιδαγωγική αξία.
Όταν άρχισα να διαβάζω το ”Δε μου λες, λιοντάρι,…”
του Ανδρέα Χατζηθανασίου σκέφτηκα αυτό ακριβώς.
Ένα παιδικό βιβλίο είναι και ένα χρήσιμο εργαλείο
για τον γονιό και τον εκπαιδευτικό.

Πρόκειται για μια ιστορία μέσα σε μια άλλη ιστορία.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή..
Η ιστορία ξεκινά σε ένα πάρκο που παίζουν παιδιά.
Εκεί εμφανίζεται ένας παραμυθάς με μια κιθάρα
και ένα μεγάλο καπέλο με φτερό.

Ο παραμυθάς θέλησε να τους πει μια ιστορία, όμως…
δυσκολευόταν λίγο… έτσι τα παιδιά τον βοήθησαν:
-Για ξεκίνα με το “πότε;”, του είπε ένα παιδί.
– Μια φορά κι ένα καιρό…εεε…
-Για προχώρα με το ”πού;”, του είπε ένα άλλο παιδί.
-Σ΄ένα τόπο μακρινό…εεε…
-Πες μας τώρα και το ”ποιός;”, του είπαν όλα τα παιδιά μαζί.
-Ζούσε ένα μικρό αγοράκι, που το έλεγαν Πετράκη,
και κάθε βράδυ έβλεπε τον ίδιο εφιάλτη.
Η ιστορία συνεχίζεται με τον Πετράκη,
να καταφέρνει να βοηθήσει το λιοντάρι
που το καημένο τον επισκεπτόταν στα όνειρα του γιατί πονούσε το δοντάκι του.

”Δε μου λες, λιοντάρι,… τι σου έχω κάνει
και θέλεις να με φας;”
Και το λιοντάρι απάντησε:
”Καλέ μου Πετράκη, δε θέλω να σε φάω.
Να με βοηθήσεις θέλω στον οδοντίατρο να πάω,
γιατί με πονάει το δόντι
κι είναι φρικτοί οι πόνοι”.
Ο παραμυθάς αισθάνεται ικανοποιημένος
που χάρισε μια ιστορία στα παιδιά
και τα παιδιά ευχαριστήθηκαν μια ιστορία
γεμάτη ανατροπές και απρόσμενο τέλος.

Και αλήθεια έτσι είναι οι ιστορίες…
Χρειάζονται ένα ποιός, ένα πότε και ένα που..
Μας ταξιδεύουν για λίγο και στο τέλος μας αφήνουν
με μια λαχτάρα να τις ξαναδιαβάσουμε
μήπως μας ξέφυγε κάτι!
Αν διαβάσετε με προσοχή το βιβλίο ”Δε μου λες, λιοντάρι..”
θα διαπιστώσετε ότι είναι ένας θαυμάσιος οδηγός
για παιδιά, για να γράψουν τη δική τους ιστορία.
Μια πρώτη επαφή με το αφηγηματικό είδος.
Άλλωστε και ο υπότιτλος του βιβλίου είναι
”Το αφηγηματικό κείμενο μέσα από αφήγηση”.
Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου θα βρείτε χρήσιμες
κατευθυντήριες γραμμές για να χρησιμοποιηθεί το βιβλίο
από εκπαιδευτικούς σε παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού.
Έχει διάφορες παιδαγωγικές προτάσεις από τον ίδιο τον συγγραφέα. Επιπλέον το βρήκα βοηθητικό στην αντιμετώπιση και ενός φόβου του παιδιού.
Ο Πετράκης αντιμετωπίζει με θάρρος το φόβο του απέναντι στο λιοντάρι και όχι μόνο νικά τον φόβο του
αλλά βοηθάει και το λιοντάρι.
Το κείμενο απαρτίζεται από σύντομες περιόδους,
περιγραφές και διαλόγους.
Επίσης θα βρείτε ευχάριστα στιχάκια που ”σπάνε”
τη μονοτονία και κρατούν το ενδιαφέρον των παιδιών.
Ο συγγραφέας εκτός από τα κείμενα έχει φτιάξει

και την εικονογράφηση του βιβλίου. Η εικονογράφηση είναι ένα συνδυασμός ζωγραφικής
με κολαζ. Όλο το αποτέλεσμα είναι πολύ ενδιαφέρον.

Ο συγγραφέα Ανδρέας Χατζηαθανασίου γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου το 1980. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ., με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στις Επιστήμες της Αγωγής και υποψήφιος Διδάκτορας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ. Εργάζεται ως δάσκαλος στη Κύπρο. Πέρα από τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα, διακρίνεται από μουσικές και εικαστικές ανησυχίες.
Το βιβλίο ”Δε μου λές, λιοντάρι…” αποτελεί την πρώτη του συγγραφική και εικονογραφική του προσπάθεια
στο χώρο του παιδικού βιβλίου.
Αναζητήστε το βιβλίο, το οποίο κυκλοφορεί από τις
Εκδόσεις Πάργα και δοκιμάστε κι εσείς με το παιδί σας
να γράψετε τη δική σας ιστορία,
και να την στολίσετε με όμορφα κολαζ. 
Αν σας άρεσε, μοιραστείτε το!

 

2 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *