και μπορεί να μην έγινα, όμως ακόμη πιστεύω
πως με ένα πινέλο και λίγο χρώμα
φτιάχνεις ένα κόσμο όπως τον θες.
Συνάντησα τις ζωγραφιές της Φωτεινής Στεφανίδη
για πρώτη φορά στο βιβλίο του Χρήστου Μπουλώτη
”Το άγαλμα που κρύωνε”.
από τη τεχνική και τη ευαισθησία τους.
λένε μια ιστορία, και αληθινά κοσμούν
το κείμενο του κάθε συγγραφέα.
Η Φωτεινή Στεφανίδη γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα.
καθώς έβλεπε τον πατέρα της να δουλεύει στο σπίτι,
το ζωγράφο Γιάννη Στεφανίδη.
Η Φωτεινή Στεφανίδη είναι ζωγράφος,
χαράκτρια, και εικονογράφος.
Όπως λέει αγαπά πολύ να εικονογραφεί
παιδικά βιβλία.
 |
| Τα 24 παράλογα της αλφαβήτας, Χρήστος Μπουλώτης |
και το εξωτερικό σχεδόν εβδομήντα βιβλία
Πάνω σε κείμενα σύγχρονων συγγραφέων
όπως ο Χρήστος Μπουλώτης, η Άλκη Ζέη,
η Φωτεινή Φραγκούλη, ο Παναγιώτης Κουσαθανάς,
η Ζωή Βαλάση, η Λίλη Λαμπρέλλη.
Έχει ερμηνεύσει εικαστικά ποίηση της Σαπφώς,
της Κασσιανής και του Λόρκα
και λογοτεχνία του Παπαδιαμάντη και του Άνιννου.
Το έργο της έχει τιμηθεί με πλήθος
Κρατικών και Διεθνών Βραβείων.
Ένα από τα πιο πρόσφατα βραβεία
είναι για το βιβλίο ”Ιστορίες που τις είπε η Πέτρα”
της συγγραφέως Μαρίας Αγγελίδου,
που τιμήθηκε με το
Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου 2012,
από το Περιοδικό Διαβάζω.
 |
| Ιστορίες που της είπε η Πέτρα, της Μαρίας Αγγελίδου. |
”Όταν καλούμαι να εικονογραφήσω ένα βιβλίο,
η εικονογράφηση αυτή καθαυτή
δεν είναι το πρώτο που σκέφτομαι.
Η τοιχογράφηση ενός σπιτιού
έπεται της δόμησής του.
Κατασκευάζω λοιπόν μικρή μακέτα του βιβλίου,
αριθμώ τις σελίδες του, σημειώνω
τις περιοχές του κειμένου, φαντάζομαι τα χαρτιά του,
το δέσιμο, ψάχνω το σχήμα του (αν δεν έχει δοθεί από πριν).
Κατά τη διάρκεια αυτής της προετοιμασίας
ωριμάζουν το κείμενο και οι εικονογραφικές ιδέες.
Σχεδόν πάντα ξεκινώ χωρίς προσχέδιο
κι αν ακόμη προσχεδιάσω,
αναιρώ στην πορεία”.[Κείμενο δημοσιευμένο στο λεύκωμα υποψηφιότητας
της Φωτεινής Στεφανίδη για τα βραβεία Astrid Lidgren, 2008]
για το βιογραφικό της στην ιστοσελίδα της.
 |
| Η Φωτεινή Στεφανίδη |
Το κόκκινο του καρπουζιού. Το κίτρινο του λεμονιού. Α! και το πράσινο των φρέσκων φύλλων. Και όλα τα χρώματα της γης μ’ αρέσουν. Με λίγα λόγια η παλέτα μου.
Γιατί μοιάζουν νότες μουσικής που μπορώ να τραγουδώ τις εικόνες μου.
(πηγή από τη συνέντευξη στη Μυρτώ Τσελέντη,
που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα ”Μικρός Αναγνώστης”
του ΕΚΕΒΙ τον Απρίλιο του 2012)
Αφήγηση Διονύσης Σαββόπουλος.
Εικονογράφηση Φωτεινή Στεφανίδη.
τη Φωτεινή Στεφανίδη να μιλά
στη σελίδα του Μικρού Αναγνώστη!
αποδέχτηκε την πρόταση μου να απαντήσει
στις πέντε ερωτήσεις του Παραμυθητή.
να μου δώσει κανείς είναι…
Κάτι φυσικό: βότσαλο, πέτρα,
ξύλο παλιό, λουλούδι φρέσκο,
αλλά να το έχει συλλέξει μόνος του, όχι αγοραστό.
Ό,τι κάποιοι, έστω λίγοι,
θέλουν πραγματικά να είναι ευτυχισμένα.
